L’o troubado !

Tchasqué co què lo Morinou sè disputo èmbé soun homé, n’èn féni plus dè boutchina…

Lou doriè co qué s’oropèrount, rèstè maï dè huiè djours qué disio paré, et co fosio tallomèn défèci o soun hommé què tout-èn-dènco sé boutè o tout éïbouilla dïn so gordoraoubo !

— Mai sios pas sïmplé ! crèïdé lo Morinou quand véguè sos bésougnos omoulounados pèr terro… Dè què sèrquès oqui ?

— Sèrqué to lèngo !… li faï soun hommé… Et iaro souï countèn… l’èï troubado !…

La Carcavèle | 1948

L’A TROBADA !

Chasque còp que la Marinon se disputa embe son òme, ne’n fenís plus de bochinar…

Lo darrièr còp que s’arrapèron, restèt mai de uèt jorns que disiá pas ren, e quò fasiá talament defèci a son òme que tot en d’un còp se botèt a tot esbolhar dins sa gardarauba !

— Mè siás pas simple ! creidèt la Marinon quand veguèt sas besonhas amolonadas per tèrra… De que cèrques aquí ?

— Cèrque ta lenga !… li fai son òme… E iara soi content… l’ai trobada !…

La Carcavèle | 1948

occitan.org