PARÉSOUS

— Vitouret ?

— Plèti, mèro !

— Lèvo-té qué lo tempouro es bono ; o toumba éno aïgado ; onoras accompa dé boulet.

Vitouret sé réviro dins so couijo, et… pico én aoutré som.

Ei bout d’én paou : Vitouret, creido lo mèro, té lèvès pas ? Los chabro séron pus motineiro et té n’én leissoron gès.

— Mè lèvé… Et Vitouret faï un tour dins so couverto et répiquo éncaro én som.

— Vitouret, sé monté, vaï ; té sourtirei de to païo. N’as pas vergougno, grand durmiaïré ?

Pamèns nosté parésous saouto dei liè, s’assèto soubré éno chodieiro, s’opuio contro lo couijo et sé pago tourna-maï én sounquet.

Lou soulel èro naout quand Vitouret dovolè.

— Séro bé l’ouro iaro ! N’én foras éno crano culido !

— Vous engouïssa pas, mèro, veirés ! Sabé én caïré ounté n’io touijour.

Douos ouro oprès, Vitouret oribavo én paou vergougnous émé én faïs dé ginest. Mè de boulet, gès ; las chabro de lo Trésino ovion possa dovont et n’avion déjuna.

— Oh ! piei, mé n’in fiché, disio Vitouret per se counsoula, lo pus otropado séro lo Térésino. Deman, sos toumo séron pas bouono : séntiron lous boulet.

Almanach de la Croix de l’Ardèche 1903 | 1902

PARESÓS

— Victoret ?

— Plèti, mèra !

— Lèva-te que la tempora es bòna ; a tombat una aigada ; anaràs acampar de bolets.

Victoret se revira dins sa coija, e… pica un autre sòm.

Ei bot d’un pauc :

— Victoret, creida la mèra, te lèves pas ? Las chabras seràn pus matinèiras e te ne’n laissaràn ges.

— Me lève…

E Victoret fai un torn dins sa covèrta e repica encara un sòm.

— Victoret, se mònte, vai ; te sortirai de ta palha. N’as pas vergonha, grand durmilhaire ?

Pasmens nòste paresós sauta dei lièt, s’assèta sobre una chadièira, s’apuia còntra la coija e se paga tornarmai un somquet.

Lo solelh èra naut quand Victoret davalèt.

— Serà ben l’ora iara ! Ne’n faràs una crana culida !

— Vos engoissatz pas, mèra, veiretz ! Sabe un caire onte n’i a tosjorn.

Doas oras après, Victoret arribava un pauc vergonhós eme un fais de ginèsts. Mè de bolets, ges ; las chabras de la Tresina avián passat davant e n’avián dejunat.

— Ò ! puèi, me ne’n fiche, disiá Victoret per se consolar, la pus atrapada serà la Teresina. Deman sas tomas seràn pas bònas : sentiràn los bolets.

Almanach de la Croix de l’Ardèche 1903 p 30 | 1902

occitan.org