Lou Blaguaïré…

…vous parlo

 

Uno counsulto !

 

Lous èndariés, quand lou Boutéïrous accampan lu tchastagnos, en plus lou lézér dé cusinar.

Fan couèïré dé plénas oulaas dé tchastagnous, n’èn remplissoun lu potchas et la tétan èn trabaillant tout lou djour.

Aquélo nurituro sétcho lou coustipo aou pouint  qué co faï dé salé bourbouillissé aou vèntré.

En parlant per respé, cunta pétaradas moun moundé ! Tchaouri ou aouvir !

M’en counto qué la Babeau, la fènnô d’èn pas bien fi da Rétchapaourô, lou Pierrou daou Sèrré, avio pri dé taou coulica à la mésso et tambouriné bé tant per la yèïso qué couéro éno vergougno.

La paourô iélo aouzave plus ana d’ènlioc !

Piérrou qué dit « — Lou médéci dé Lamastro y bien rénoumo. Vaou ana lou consulta. Sabé ta maladio et mé béïlarobé caouqué rémèdi ! »

Maï faguait. En lus à la piquo daou djour moun Piarrou filo aou médéci. En passant s’arrestait à la Baquio per cassa la crousto perqu’à Lamastro la via lè y tant tcharesquiou.

Aou cabaret troubait éno fillouno qué n’avio ien per mandjar.

« — Vous farèï couèïré én éou si voulé. Coué tout so qu’èï !

— Dounca fasé lou couèïré ! »

La fillouno prèn l’éou, li escupi bien tout aoutour et lou paouso sur la brazo et la cèndri tchaouda.

Moun Pierrou régardavo tout aco.

L’éou fuguait bouto sus la taoulo, bien couèït et sa couquillo bien lisso !

— Perqué avé escupi su l’éou ?

— Perqué pèté pas !

— Eh bé ! co nés éno troubaillo, sou faï Pierrou out éibahi ! A couèï bô ; daqué pas m’èntorné à lo mèïsou. N’èn sabé prou ! Diré qu’èn cassant la crousto èï troubo tout soulé lou mouyèn d’espargnar lou frais d’éno counsulto et d’èn rémègui… !!! »

Paul Paya 

Envol | 03 1955

UNA CONSULTA !

Los endarrièrs, quand los Boteirons acampan lus chastanhas, an plus lo léser de cusinar.

Fan còire de plenas olaas de chastanhons, n’en ramplisson lus pòchas e las tetan en trabalhant tot lo jorn.

Aquela nurritura secha los constipa au poent que quò fai de sales borbolhisses au ventre.

En parlant per respèct, cuntas petaradas mon monde ! Chauriá o auvir !

M’an contat que la Babeau, la femna d’un pas bien fin das Rechapaura, lo Pieron dau Sèrre, aviá pri de taus colicas a la messa e tamborinèt ben tant per la glèisa que quo èra una vergonha.

La paura iela ausava plus anar d’enluòc !

Pieron que ditz : « — Lo medecin de Lamastra es bien renomat. Vau anar lo consultar. Sap ben ta maladiá e me bailarà ben quauque remèdi ! »

Mai faguèt. Un luns a la pica dau jorn mon Piaron fila au medecin. En passant s’arrestèt a la Bastia per cassar la crosta perqu’a Lamastra la viaa lai es tant charestiós.

Au cabaret trobèt una filhona que n’aviá rien per manjar.

« — Vos farai còire un uòu si volètz. Quo es tot çò qu’ai !

— Doncas fasètz lo còire !

La filhona pren l’uòu, li escupís bien tot autorn e lo pausa sur las brasas e las cendres chaudas.

Mon Pieron regardava tot aquò.

L’uòu fuguèt botat sus la taula, bien còit e sa coquilha bien lissa !

— Perqué avètz escupit sus l’uòu ?

— Per que pete pas !

— E ben ! quò n’es una trobalha, ço fai Pieron tot esbaït ! Aquo es bòn ; d’aquel pas m’entòrne a la maison. Ne’n sabe pro ! Dire qu’en cassant la crosta ai trobat tot solet lo moièn d’esparnhar los frès d’una consulta e d’un remèdi… !!! »

Paul Paya        

Envol | 03 1955

© Denis Capian, 2011

occitan.org