Lettro dèn pauré bougré

Én coumenssèn mo léttro siéou dédja certain qué foro pas plosi o tout lou moundé, mé tant pis ! puisquèï bien proubablé, qué lou lécteur èn paou rossi mé coumprèndro tout dé mèmo.

Tenez ! sans bricoula, pèr pas vous faïré pèrdré vostré tèms, disa-mé frantchomèn, si vous èï pas déjà orriva d’èntèndré diré, qué lou sport prénïo èn paou trop dé plaço dïn loou djournaou ; o moun idèïo, é mèmo dïn lo T. S. F., oco n’intérèsso pas lou plupart doou lèctèur ; — Savé bé, qué foou sègré lo modo, coumo doou tèms dé lo crinolino qué pouïan pas s’ossétta, dé lo raoubo éstrétcho, qué si lo fénno toumbavo pouïo pas sé léva ; dé lo raoubo courto, qué lo fénno ossétta fosïo… riré lou vis-o-vis, é lou vieux mortcheur mortchavo plus. — Dé qué voulé qu’oco fassé qué Touonou siatché orriva oou poteau avan Criquou ? Dé moun tèms, tout pétitou djuavan, oou tènturlet, o lo boouduffo, é surtout o la goubïa, é si nïo ïo qué méritèssan d’èstré félicita djomaï loou djournaou n’èn porlavan. — Pièï èn paou plus grondet, oïan lo fonfaro, l’orphéon é la boula. — Vuèï tout pèr lou sport ; é zou ! èn cop dé péd dïn lo djamba, é v’lan ! éno viropassa dïn lo fandjo. — Diré sé qué voudré, mé oco soro djomaï tant ogréablé, qué d’ona tchortcha dé vieoulètta dooubé so mïo, é dé révéni lou soir, bras dèssus, bras déssous.

Gronouli

La République des Cévennes et du Rhône | 17 04 1937

LETRA D’UN PAURE BOGRE

En comencent ma letra siu dejà certèn que farà pas plasir a tot lo monde, mè tant pis ! puisqu’es bien probable, que lo lectèr un pauc rassit me comprendrà tot de mèma.

Tenètz ! sans bricolar, per pas vos faire pèrdre vòstre temps, disatz-me franchament, si vos es pas dejà arrivat d’entendre dire, que lo spòrt preniá un pauc tròp de plaça dins los jornaus ; a mon idèa, e mèma dins la T. S. F., aquò n’enterèssa pas lo plupart daus lectèrs ; — Save ben, que fau sègre la mòda, coma dau temps de la crinòlina que poián pas s’assetar, de la rauba estrecha, que si la femna tombava poiá pas se levar ; de la rauba corta, que la femna assetaa fasiá… rire lo vis-a-vis, e lo vièlh marchèr marchava plus. — De que volètz qu’aquò fasse que Toanon siache arrivat au pòtò avant Cricon ? De mon temps, tot petitons juàvam, au tenturlet, a la baudufa, e surtot a las gobilhas, e si n’i aiá que meritèssan d’èstre felicitats jamai los jornaus ne’n parlavan. — Puèi un pauc plus grandets, aiam la fanfara, l’òrfeòn e las bolas. — Vuèi tot per lo spòrt ; e zo ! un còp de pè dins las jambas, e vlan ! una virapassa dins la fanja. — Diretz ce que voudretz, mè aquò sarà jamai tant agreable, que d’anar charchar de violetas daube sa mia, e de revenir lo soar, braç dessús, braç dessós.

Granolin

La République des Cévennes et du Rhône | 17 04 1937

occitan.org