Lo Goutoun, so mouto et lou copuchïn
Deï cousta dé veï Villonovo. Vous parlé deï temps de lo guerro d’en Crimée.
Lo Goutoun oïo éno chabro borbudo emmé én « empérialo », o fa jaou o toutés louï voultijurs dé lo gardo dé Badinguet…
Et quonte bouon cur pér lo Goutoun qué l’oppélavo so « Mouto » !
Différentomen, tout o éno fi : mounde, bestiaou — en porlén pér respé — chabro qué tout. Quouqué moti, ségué pas tard. Lo Goutoun troubé so Mouto crébado dédïn l’establé.
Crébado dé couflijé bléou, mais eïtobé dé vieilijé. Vaï té lo quéré !
Oh ! qué lo Goutoun plognigué so chabro !
Soulomén dïn oquesté moundé tout s’eïblédo. Fosé li maï…
Lo Goutoun romploçé so Mouto et éncaro, én poouquété, l’ionavo pu pensa.
Suffit qu’én vespré, en s’ocompént dé gorda soun troupélou de chobrétos et dé chobridous, chooupégué-ti-pas qué per chomi, toumbessé soubré én bravé copuchïn embé so barbo « mousaïco » qué l’oouréto v…v…v…v… perménavo gentoméné d’en espanlo o l’aoutro deï bounifasso péro Poncraço…
Ré qué dé lou veïré, oco fogué ploura lous uels dé lo Goutoun.
— Mais qu’ové, […]
Lou Quéqué
Armagna du Père Menfouté | 1950
LA GOTON, SA MOTA E LO CAPUCHIN
Dei costat de vès Vialanòva. Vos parle dei temps de la guèrra d’en Crimée.
La Goton aiá una chabra barbuda emme una « emperiala », a far jaug a totes los voltijurs de la garda de Badinguet…
E quante bòn cur per la Goton que l’apelava sa « Mota » !
Diferentament, tot a una fin : monde, bestiau — en parlent per respè — chabra que tot. Quauque matin, seguèt pas tard.. La Goton trobèt sa Mota crebada dedins l’estable.
Crebada de conflitge benlèu, mè aitanben de vielhitge. Vai-te la quèrre !
Ò ! que la Goton planhiguèt sa chabra !
Solament dins aqueste monde tot s’eibleda. Fasètz-li mai…
La Goton ramplacèt sa Mota e encara, un pauquetet, li anava pus pensar.
Sufís qu’un vèspre, en s’acampent de gardar son tropelon de chabretas e de chabridons, chaupeguèt-ti pas que per chamin, tombèsse sobre un brave capuchin embe sa barba « mosaïca » que l’aureta v…v…v…v… permenava gentamenet d’un espatla a l’autra dei bonifaça pèra Pancraça…
Ren que de lo veire, aquò faguèt plorar los uèlhs de la Goton.
— Mè qu’avètz, […]
Lo Quequé
Armagna du Père Menfouté | 1950
© Denis Capian, 2010
occitan.org