Proverbes et dictons vivarois

Sur les Amis

Dis mé en caou vas, té dirai caou siès.

Omi dé cadun, omi dé dengun.

Omi qué noun valio, coutel qué noun talio, sè lous perdés, noun ten chalio.

Aima è estré hoï, espéra è noun véni, estré ei lié è noun durmi, soun très caousos qué fon mouri.

Entro canalio l’on ès bien léou d’acord.

Coumo lous pouns, vun gasto l’aoutré.

Lio pa d’oli san crasso.

L’omitié pouo pa véni tou d’un caïré.

Lar viel bouno soupo, gentu salo pa loulo.

Vaou maï omi en plaço, qu’orjhen en bourso

Caou li faï, n’o lou maï.

Un bienfa réprouscha ei dous cos poga.

O l’omi lou sègré ou lou règré.

Gardo quan l’aouras, si noun t’en répentiras.

Annuaire de l’Ardèche | 1857

Ditz-me emb quau vas, te dirai quau siás.

Amic de cadun, amic de dengun.

Amic que non valha, cotèl que non talha, se los pèrdes, non te’n chalha.

Aimar è èstre aït, esperar è non venir, èstre ei lièt è non durmir, son tres causas que fan morir.

Entre canalha l’òm es bienlèu d’acòrd.

Coma los poms, vun gasta l’autre.

Li a pas d’òli sans crassa.

L’amitiè pòt pas venir tot d’un caire.

Lard vièlh bona sopa, gentum sala pas l’ola.

Vau mai amic en plaça, qu’argent en borsa.

Quau li fai, n’a lo mai.

Un bienfat reproschat es dos còps pagat.

A l’amic lo sègre o lo regret.

Garda quand l’auràs, sinon te’n repentiràs.

Annuaire de l’Ardèche | 1857

occitan.org