Louÿ dous Fraÿrés

Fablo

Dous éfons, priva dé lious pèro,

Prenguèroun per mondza dé mouyens différéns

Ün sé courbè dovon los grondos dzéns,

Et l’aoutré sé courbè rien qu’én fouzén lo terro.

Lou rompaÿré disio eÿ paouré fessouÿriè :

Toun tristé sort mé désespèro !

Gognoras dzomaÿ ré émbé tous omouriès ;

Dïn qu’ün troval éngrat longuissés chasquo dzour ;

Ténto doun lo fourtuno én opprénén o plaÿré !

— Opprén o trovolia li réspoundè soun fraÿré,

Et oouras pas bésoun dé rompa nuèt et dzour !

Hermann de Ventadour | 1860

LOS DOS FRAIRES

Fabla.

Dos enfants, privats de lhos pèra,

Prenguèron per manjar de moiens diferents

Un se corbèt davant las grandas gents,

E l’autre se corbèt rien qu’en fosent la tèrra.

Lo rampaire disiá ei paure feçoirièr :

Ton triste sòrt me desespèra !

Ganharàs jamai ren embe tos amorièrs ;

Dins qu’un travalh engrat languisses chasca jorn ;

Tempta donc la fortuna en aprenent a plaire !

— Apren a travalhar li respondèt son fraire,

E auràs pas besonh de rampar nuèt e jorn !

Hermann de Ventadour | 1860

occitan.org